Φουκιέ-Τενβίλ, Αντουάν-Κεντέν

(Fouquier-Tinville, Ερουέλ, Eν 1746 – Παρίσι 1795). Γάλλος πολιτικός και δικαστικός. Γιος πλούσιου καλλιεργητή, σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όπου κατέλαβε μια μέτρια θέση στην αστυνομία. Συγγενής του Καμίλ Ντεμουλέν, προσχώρησε στην Γαλλική Επανάσταση, το 1793, όταν αυτή βρισκόταν στη σημαντικότερη φάση της (της οποίας και έγινε μια από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες), όταν αντικατέστησε τον δημόσιο κατήγορο Φορ, που είχε παραιτηθεί. Η αυστηρότητα με την οποία εκτέλεσε τα νέα του καθήκοντα του έδωσε τη φήμη, όχι τελείως δικαιολογημένα, του εξαιρετικά σκληρού. Προικισμένος με μια ρητορική ικανότητα, καυστική και πρωτότυπη, σπάνια ακαδημαϊκή, ασκούσε μεγάλη επίδραση στους λαϊκούς δικαστές, ώστε τα επιδέξια κατηγορητήριά του να οδηγούν πάντα σε καταδίκες. Μεταξύ των διασημότερων θυμάτων του αναφέρουμε: Μαρία Αντουανέτα, Μαντάμ Ρολάν και οι Γιρονδίνοι, Μαντάμ Ελιζαμπέτ, Μαλζέρμπ, Νταντόν, Ντεμουλέν, δούκας της Ορλεάνης, Μπεγί. Όταν κατηγορήθηκε, μετά τις 19 Θερμιδόρ, παρά την επιδέξια υπεράσπισή του, δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη λαιμητόμο. Έντιμος και αδέκαστος υπάλληλος, ο Φ.-Τ. (που στην ιδιωτική του ζωή ήταν ένας μέτριος λόγιος, γεμάτος μετριοφροσύνη) υπήρξε ως δικαστής πιστός εκτελεστής των νόμων και των διαταγών των ανωτέρων του. Το δικαστήριο δικάζει τον Φουκιέ-Τενβίλ, σε γκραβούρα της εποχής.